Nik, zuek bezala, seme-alabak dauzkat Patronato ikastetxean. Azken batzarrean egon nintzen, eta eztabaida bat sortu zen aste zuriarekin. Denok dakigu badaramatzagu bospasei urte gure seme-alabak elurrara eramaten, baina guraso batzuk ez daude adoz horrekin, eta egitasmo hau kendu nahi dute.
Nire alaba ez da joan oraindik, baina nire semea hiru aldiz joan da. Hau dela eta, nire iritzia azalduko dizuet. Alde batetik, eskia kirola ona da. Ba daude monitore arituak, eta umeen nibelaren arabera egiten dute lana. Horrexegatik, naiz eta kirola arriskutsua eman, haiek kontu handia daukate. Gero, umeen artean harreman onak sortzen dira, ez bakarrik bere klasean daudenekin, beste ikaskideekin baizik.
Beste aldetik, denok dakigu eskia kirola nahiko gareztia dela, eta subentzionatuta egon arren, azkenean esfortzu bat egin beharko dugula. Gainera, neguan joaten dira, eta batzuetan eguraldiagatik ezin dute eskiatzera joan, eta ostatuan geratzen dira. Haiek jolasten ondo pasatzen dute, baina guk ez dugu ordaintzen hori egiteko.
Hala eta guztik ere, ni adoz nago txangoarekin. Nire semea txangotik heldu zenean aldi guztietan, oso pozik zegoen. Berarentzat esperientzia oso ona izan da, ez bakarrik kirolagatik, bere ikaskideekin beste egoeraetan egoteagatik ere.
Hau dela eta,espero dut "aste zuria" antolatzen jarraituko dugula. Kasu hauetan beti norbait ez da pozik izango, baina denok gurasoak gara, eta gure umeentzat eredu bat izan behar dugu.
Besarkada handi bat: Rosana.
domingo, 27 de febrero de 2011
martes, 15 de febrero de 2011
ZINEMA
Gure herriko zabalik zegoen azken zinema-areto handia itxiko dutela irakurri dut. Gaur egunean ez da arraroa hau entzutea baina, pena handia ematen dit. Batxuetan badirudi gauza bat asko entzuten dugunean, onena dela,baina ez dut uste kasu honetan.
Denok dakigu filma bat ikusteko aukerak desberdinak dauzkagula. Zinema-areto batera joan dezakegu edo etxean, internetetik jaitsitako kopia bat lortu dezakegu. Hemen egon liteke arazoa. Bai zinemaren sarrerak asko kostatzen direla eta, bai gehienok interneteren konexion bat etxean daukagu eta, azkenean ikusten da aretoak gero eta utsago daudela.
Nire ustez, krisi honetan bakarrik salbatzen dira zentro komerzial batean dauden zinemak. Esaten dute nahiz eta oso ongi ez egon, oraindik diru asko irabasten dutela.Azkenean nahiko erosoa da arratzalde osoa zentro batean egotea. Supermerkatura edo arropako dendeetara joan dezakegu, gero zineman zein filma ikustea erabaki ahal dugu , eta arratsaldea amaitzeko afaltzera. Ez daukagu arazorik aparkalekuarekin eta eguraldiarekin ere ez.
Herriko zinema-areto batean, ordea, bakarrik filma bat daukagu ikusteko. Orokorrean,ez daukagu aparkalekurik,eta filma bukatu eta gero kalera irten behar dugu edozein lekutan egoteko bilatzera.
Nik proposamen bat egitea nahiko nuke, zinemak handiak mantentzeko, areto multifunzional bat bezala bihurtu liteke. Horrela filmak, antzerkiak, ikuskizun desberdinak antolatu daitezke eta gainera munizipalizatuko balute errazagoa izango litzateke mantentzea.
Denok dakigu filma bat ikusteko aukerak desberdinak dauzkagula. Zinema-areto batera joan dezakegu edo etxean, internetetik jaitsitako kopia bat lortu dezakegu. Hemen egon liteke arazoa. Bai zinemaren sarrerak asko kostatzen direla eta, bai gehienok interneteren konexion bat etxean daukagu eta, azkenean ikusten da aretoak gero eta utsago daudela.
Nire ustez, krisi honetan bakarrik salbatzen dira zentro komerzial batean dauden zinemak. Esaten dute nahiz eta oso ongi ez egon, oraindik diru asko irabasten dutela.Azkenean nahiko erosoa da arratzalde osoa zentro batean egotea. Supermerkatura edo arropako dendeetara joan dezakegu, gero zineman zein filma ikustea erabaki ahal dugu , eta arratsaldea amaitzeko afaltzera. Ez daukagu arazorik aparkalekuarekin eta eguraldiarekin ere ez.
Herriko zinema-areto batean, ordea, bakarrik filma bat daukagu ikusteko. Orokorrean,ez daukagu aparkalekurik,eta filma bukatu eta gero kalera irten behar dugu edozein lekutan egoteko bilatzera.
Nik proposamen bat egitea nahiko nuke, zinemak handiak mantentzeko, areto multifunzional bat bezala bihurtu liteke. Horrela filmak, antzerkiak, ikuskizun desberdinak antolatu daitezke eta gainera munizipalizatuko balute errazagoa izango litzateke mantentzea.
miércoles, 2 de febrero de 2011
SARRERA
Beti pentsatzen dugu gerrak oso hurrun daudela baina, gerra kazetaritzei esker, zer pasatzen den, argi eta garbi jakin dezakegu. Antzinako gerretan, hurrun dauden gatazketan, albisteak jakiteko gerra kazetaritzen informatzioa itxaron behar zuten, eta ez zegoen argi gauzak horrela zirela. Gaur egungo gerretan, ordez, dena ia-ia zuzenean jakin dezakegu. Ikusten dugu zer pasatzen ari den, ez bakarrik zer kontatzen digute.
miércoles, 26 de enero de 2011
GUTUN BAT FUTBOLARI BATI
Santurtzin, 2011ko urtarrilaren 20an.
Kaixo Gorka:
Rosana San Emeterio naiz, betiko Athleticzale bat. Zuk ez nauzu ezagutzen, baina askotan joaten naiz Lezamara eta San Mames futbol zelaira nire semearekin. Txikia zenetik bere aitak eta nik, gure futbolarekiko zalitasuna irakatsi diogu. Guretzat futbola, eta batez ere Athletic , ez da kirol bat, edo talde bat bakarrik, bizimodu bat baizik.
Gaur harrituta geratu naiz, irratian entzun dudanean dopinaren aurkako kontrol batean positibo eman duzula.Nire semeak esan dit hau ezinezkoa dela, baina, zoritxarrez, albistea egia dela azaldu behar diot.
Ez dakit zu erruduna zaren, ziur aski, zure azalpena emango duzu, baina kaltea eginda dago, bai zuretzat, bai guretzat.
Dena den, dopinaren inguruan dagoen giroa oso arraroa iruditzen zait. Hau da, kasu hauetan ez daukat argi nor den erruduna. Kirolariak bere lana esfortzurik gabe hobetu nahi duela. Taldeen arduradunek sari gehiago irabazi nahi dituztela.Guk gero eta gehiago eskatzen dizuegula. Ez dakit. Agian, honi buruz gehiago pentsatu behar dugu. Alegia, zer egingo genuke, zuen lekuan egongo bagina?.
Espero dut, azkenean dena argi eta garbi geratuko dela , eta esan nahi dizut San Mamesen ikusiko dugula elkar.
Besarkada handi bat: Rosana, Javi eta Gorka.
Kaixo Gorka:
Rosana San Emeterio naiz, betiko Athleticzale bat. Zuk ez nauzu ezagutzen, baina askotan joaten naiz Lezamara eta San Mames futbol zelaira nire semearekin. Txikia zenetik bere aitak eta nik, gure futbolarekiko zalitasuna irakatsi diogu. Guretzat futbola, eta batez ere Athletic , ez da kirol bat, edo talde bat bakarrik, bizimodu bat baizik.
Gaur harrituta geratu naiz, irratian entzun dudanean dopinaren aurkako kontrol batean positibo eman duzula.Nire semeak esan dit hau ezinezkoa dela, baina, zoritxarrez, albistea egia dela azaldu behar diot.
Ez dakit zu erruduna zaren, ziur aski, zure azalpena emango duzu, baina kaltea eginda dago, bai zuretzat, bai guretzat.
Dena den, dopinaren inguruan dagoen giroa oso arraroa iruditzen zait. Hau da, kasu hauetan ez daukat argi nor den erruduna. Kirolariak bere lana esfortzurik gabe hobetu nahi duela. Taldeen arduradunek sari gehiago irabazi nahi dituztela.Guk gero eta gehiago eskatzen dizuegula. Ez dakit. Agian, honi buruz gehiago pentsatu behar dugu. Alegia, zer egingo genuke, zuen lekuan egongo bagina?.
Espero dut, azkenean dena argi eta garbi geratuko dela , eta esan nahi dizut San Mamesen ikusiko dugula elkar.
Besarkada handi bat: Rosana, Javi eta Gorka.
lunes, 17 de enero de 2011
EGUNEROKOA
urriak 15
Ai, Eguneroko, Egunerokotxo maitea, ahoa bitsez betetzen zait koadrilakoek asteburuko plana aipatzen duten bakoitzean. KONTZERTUA! It´s only rock and roll, but Ilike it! Bost axola datorren astelehenako azterketa. Gaztea naiz eta ez badut orain bihurrikeriarik egiten, noiz egingo ditut? Eta gainera , nork esaten du zer diren bihurrikeriak? Nik uste dut ez dela hain gogorra rock&roll kontzertu batean, ohiuka ibiltzea, zoroak bezala, edo saltoak egitea , bata bestearen gainera, lurrera erori arte. Normalean gure kontzertuak horrelakoak dira!!!
Ziur aski, gero pizza batzuk erosiko ditugu eta hondartzara, joango gara afaltzera, garagardoko litro "batzuekin". Hau da onena, gaupasa hondartzan egitea!! Gau osoa pasatzen dugu musika entzuten, hitz egiten edo barre egiten. Gero, igandean, jendea hondartzara heltzen denean, gure gausak hartzen ditugu eta beste leku batera, joaten gara jaia jarraitzera . Hala ere, hau da txarrena niretzat. Nik nahiago dut lo egitera etxera joan . Baina, nork esaten die hori nire lagunei? Ba, nire taktika , beraiekin pixka bat gehiago egotea da, eta ahal dudanean etxera itzultzen naiz deskantsatzera. Gero, gehienetan,asteleheneko azterketa heltzen da , baina hori, Egunerokotxo maitea, hori beste kontu bat da!!!
ROSANA
Ai, Eguneroko, Egunerokotxo maitea, ahoa bitsez betetzen zait koadrilakoek asteburuko plana aipatzen duten bakoitzean. KONTZERTUA! It´s only rock and roll, but Ilike it! Bost axola datorren astelehenako azterketa. Gaztea naiz eta ez badut orain bihurrikeriarik egiten, noiz egingo ditut? Eta gainera , nork esaten du zer diren bihurrikeriak? Nik uste dut ez dela hain gogorra rock&roll kontzertu batean, ohiuka ibiltzea, zoroak bezala, edo saltoak egitea , bata bestearen gainera, lurrera erori arte. Normalean gure kontzertuak horrelakoak dira!!!
Ziur aski, gero pizza batzuk erosiko ditugu eta hondartzara, joango gara afaltzera, garagardoko litro "batzuekin". Hau da onena, gaupasa hondartzan egitea!! Gau osoa pasatzen dugu musika entzuten, hitz egiten edo barre egiten. Gero, igandean, jendea hondartzara heltzen denean, gure gausak hartzen ditugu eta beste leku batera, joaten gara jaia jarraitzera . Hala ere, hau da txarrena niretzat. Nik nahiago dut lo egitera etxera joan . Baina, nork esaten die hori nire lagunei? Ba, nire taktika , beraiekin pixka bat gehiago egotea da, eta ahal dudanean etxera itzultzen naiz deskantsatzera. Gero, gehienetan,asteleheneko azterketa heltzen da , baina hori, Egunerokotxo maitea, hori beste kontu bat da!!!
ROSANA
domingo, 19 de diciembre de 2010
JOANE SOMARRIBA
Joane Somarriba Gernikan jaio zen, 1972an. Bere haurtxaroa arrunta zen, baina laster bere aitaren zeletasuna hartu zuen eta bizikleta egiten hasi zen.
Lehen, amateur bezala, Euskadin eta Espainako estatuan lasterketak egin zituen. Bera oso gaztea zen, bere ikasketak jarraitu behar zituen eta gazte askok bezala ,garai horretan, gurasoei lagundu behar zien familiaren jatetxean, Sopelan. Hango jendeak beti ikusten zuen etxetik ikastetxera, eta ikastetxetik jatetxera. Horrela pixkanaka bere pertsona formatu zen, txirrindulari eta emakume tinkoa eta saiatua bezalakoa .
Oso gaztea zen arren Miguel Indurain asko miresten du. Joanerentzat bera, bizikletaren gainean, bizikletatik jaistean bezain handia zen eta beti bere idola zen.
Denbora pasa eta gero, konturatu zen estatuan ez zeukala etorkizunik. Espainian ez zegoen neskentzako talde profesionalik, bakarrik arropa eman zioten, besterik ez. Bere ustez, kiroletan gizon eta emakumeen arteko aldea handia zen. Alde hori, are eta handiagoa zen txirrindularitzan, eta hori zen gizonezkoen taldeek aurrekontu izugarriak mugitzen zituzten eta.
Azkenean Italiara joatea erabaki zuen eta han eman zuen profesionaltasunerako eta osperako jauzia. Italian txirrindularitza lanbide ikusten dute, eta errespetu handia diote elkarri. Hori helburuak banatu egiten dituzte eta aukerak txirrindulari guztiei ematen diete. Egoera hau oso ona zen Joanerentzat eta laster hasi ziren bere zariak.
1999an bere lehen Giro irabazi zuen.2000an bere urte onena zen, Giro eta Tour irabazi zituen. Egun horietan denok genekien nor zen emakume oregugarri hori. 2001ean bere azken Tour lortu zuen. Argi zegoen bera lehen klaseko kirolaria zela, eta lasterketa asko eta gero, 2004ko urriaren 14an lehendakariaren eskutik " Euskal Herritar Unibertsala" saria jaso zuen.
Bere etxean garaikur asko egongo dira baina zihur nago zoriontasuna bere familiarekin bere helmuga onena dela.
Rosana
.................................................
Lehen, amateur bezala, Euskadin eta Espainako estatuan lasterketak egin zituen. Bera oso gaztea zen, bere ikasketak jarraitu behar zituen eta gazte askok bezala ,garai horretan, gurasoei lagundu behar zien familiaren jatetxean, Sopelan. Hango jendeak beti ikusten zuen etxetik ikastetxera, eta ikastetxetik jatetxera. Horrela pixkanaka bere pertsona formatu zen, txirrindulari eta emakume tinkoa eta saiatua bezalakoa .
Oso gaztea zen arren Miguel Indurain asko miresten du. Joanerentzat bera, bizikletaren gainean, bizikletatik jaistean bezain handia zen eta beti bere idola zen.
Denbora pasa eta gero, konturatu zen estatuan ez zeukala etorkizunik. Espainian ez zegoen neskentzako talde profesionalik, bakarrik arropa eman zioten, besterik ez. Bere ustez, kiroletan gizon eta emakumeen arteko aldea handia zen. Alde hori, are eta handiagoa zen txirrindularitzan, eta hori zen gizonezkoen taldeek aurrekontu izugarriak mugitzen zituzten eta.
Azkenean Italiara joatea erabaki zuen eta han eman zuen profesionaltasunerako eta osperako jauzia. Italian txirrindularitza lanbide ikusten dute, eta errespetu handia diote elkarri. Hori helburuak banatu egiten dituzte eta aukerak txirrindulari guztiei ematen diete. Egoera hau oso ona zen Joanerentzat eta laster hasi ziren bere zariak.
1999an bere lehen Giro irabazi zuen.2000an bere urte onena zen, Giro eta Tour irabazi zituen. Egun horietan denok genekien nor zen emakume oregugarri hori. 2001ean bere azken Tour lortu zuen. Argi zegoen bera lehen klaseko kirolaria zela, eta lasterketa asko eta gero, 2004ko urriaren 14an lehendakariaren eskutik " Euskal Herritar Unibertsala" saria jaso zuen.
Bere etxean garaikur asko egongo dira baina zihur nago zoriontasuna bere familiarekin bere helmuga onena dela.
Rosana
.................................................
jueves, 25 de noviembre de 2010
ALKATE JAUNA
Santurtzin, 2010eko 11aren 19an
Alkate jauna:
Rosana San Emeterio naiz, betiko Santurtziar bat naiz, hau da, Kabiezesen jaio nintzen, gero herriko erdian joan nintzen eta orain, nire familiarekin, Mamarigan bizi naiz. Ibilbide honekin ia-ia Santurtzi osoa esagutzen dut.
Nire egoera pertsonalagatik nabaritzen dut, herrian ez daukagula lekurik familia osoa egoteko, bai asteburuetan, bai arratsaldeetan. Nahiz eta parkeak eta liburutegiak eduki, ez dago leku bat actibitateak egiteko. Eguraldi txarra denean, hotzagatik, edo euriagatik, familiak etxean geratzen gara edo merkataritza-gune batera joaten gara. Nire ustez, egoera hau pena bat da, hobeto izango zela laku bat edukitzea umeekin jolasteko, kirola egiteko , etabar, humeen artean edo familien artean.
Hau egiteko leku bat edukitzea ez da beharrezkoa, nire ideia edozein herritako ikastetze ireki dezakeela da. Horrela, leku hori egoteko edukiko bagenu, Santurtzitarok gure herrian geratuko ginateke, eta gure artean arremanak hobeak izango lirateke.
Espero dut nire ideia gustatuko litzaizukeela.
Agur bero bat:
Rosana
Alkate jauna:
Rosana San Emeterio naiz, betiko Santurtziar bat naiz, hau da, Kabiezesen jaio nintzen, gero herriko erdian joan nintzen eta orain, nire familiarekin, Mamarigan bizi naiz. Ibilbide honekin ia-ia Santurtzi osoa esagutzen dut.
Nire egoera pertsonalagatik nabaritzen dut, herrian ez daukagula lekurik familia osoa egoteko, bai asteburuetan, bai arratsaldeetan. Nahiz eta parkeak eta liburutegiak eduki, ez dago leku bat actibitateak egiteko. Eguraldi txarra denean, hotzagatik, edo euriagatik, familiak etxean geratzen gara edo merkataritza-gune batera joaten gara. Nire ustez, egoera hau pena bat da, hobeto izango zela laku bat edukitzea umeekin jolasteko, kirola egiteko , etabar, humeen artean edo familien artean.
Hau egiteko leku bat edukitzea ez da beharrezkoa, nire ideia edozein herritako ikastetze ireki dezakeela da. Horrela, leku hori egoteko edukiko bagenu, Santurtzitarok gure herrian geratuko ginateke, eta gure artean arremanak hobeak izango lirateke.
Espero dut nire ideia gustatuko litzaizukeela.
Agur bero bat:
Rosana
Suscribirse a:
Entradas (Atom)